Nu aan het echte werk

transport in ruste

ziekenhuis in Malawi is ook erg druk

veelzijdige communicatie

het sanitair in Lilongwe niet duur maar ...

Gisterochtend via Nairobi uit Lilongwe aangekomen in Nederland. Een voorspoedige reis en een totaal ander klimaat. Per saldo wel twee dagen vanuit Lumezi aan het reizen om weer thuis te komen.
Lilongwe is een hard groeiende arme stad, zonder veel bijzonderheden maar wel het echte Afrikaanse leven.

De tekst "nu aan het werk" is om voor Lumezi donors ( bedrijven of instellingen) te zoeken met een langdurige  relatie en mensen die friends of the Lumezi Hospital Zambia  willen worden. De ANBI stichting Cadena zal vooruitlopend op de formalisering van de stichting als tijdelijke opvang gaan dienen.
Bankrekening Rabobank: Stichting Cadena 1351.89.454 doel bouwen van een staff house, kosten € 25.000 per stuk. In de volgende blogspot zal ik daar meer over vertellen. kan me voorstellen dat u daar vragen over heeft waarom dit prioriteit nummer een is.

In Lumezi gaan ze nu hetzelfde doen voor de Zambiaanse donors en daar haalbare projecten starten.

Tenslotte hadden jullie nog foto's tegoed maar die konden in Malawi niet gedownload worden.





Het eerste doel donors voor een staff house a €25.000 per stuk



Wie wil er verder mee doen voor vrienden van het lumezi Hospital?

Verkennen van Lilonge Malawi

Aangekomen in Malawi, vlotte grensovergang(relatief natuurlijk), wat regen, dan naar een motel met een zwembad en ook vooor het eerst wat toeristen, blanken, en ook nogal wat Scandinavische NGO’s.

Niet altijd duidelijk wat het doel en het verwachte rendement is van sommige bezoeken.

Twee medewerkers van een Europese foundation gaan Malawianen trainen wat te doen bij een overval. De betrokkenen waren nog niet eerder in Afrika geweest.

Boeiend vraagstuk voor bij een goed glas wijn. Daarnaast op verkenning geweest in de hoofdstad van Malawi. O.a. een wild opvang project uit Europa bezocht. Hier wordt boventallig geworden wild o.a. uit Europa opgevangen en goed verzorgd. Dit kan hier makkelijker omdat grond heel goedkoop is en ook personeel ca. 32 $ per maand.

Op mijn laatste dag door het zeer drukke centrum gelopen en mezelf verwend door lekker te eten in de lokale golfclub, waar golfers bijna allemaal met een zwarte caddie lopen.

Morgen weer naar huis. Na ca 24 weer thuis.  Lilongwe, Lusaka, Nairobi en dan na flink wachten Amsterdam. Ik ben benieuwd hoe snel ik respons krijg uit Lumezi op mijn voorstellen en dat we vanuit zowel zambia als uit Nederland een vervolg aan het project kunnen geven.

Suggesties en voorstellen zijn altijd welkom.

Fotos komen van de week het systeem was zo traag dat ik het na een uur trachten foto's te downloadencheb opgegeven.

Vertrek uit Chipata Zambia naar Lilongwe Malawi.

buiten spelen

stenen hakken



Bijschrift toevoegen



dammen

groent en fruit kopen

Op zaterdagochtend even wat tijd voor jezelf, de blogspot gemaakt en geplaatst, daarna het stadje ingelopen met Sierk, de collega van het St. Francis hospital.

In dergelijke stadjes is altijd veel te doen. Een gekrioel van mensen, fietsers en wandelaars en de (vracht)auto’s die menen op iedereen voorrang te hebben. Als blanke ben je niet zo soepel als de locals. Dat geeft nog wel eens wat frictie omdat ze toch verwachten dat bij hun komst je van de weg afspringt. 

Vandaag, zondag, gaan we met de groep de grens naar Malawi, weer oversteken. Een heel ritueel , met aan beide grensposten ambtenaren die verwachten dat je de formulieren goed invult. Soms zijn de formulieren op en dan vul je gewoon een ander formulier in. Dus dat is dan weer erg soepel.

Zo zie je maar weer dan zaken ook gewoon creatief zijn. Vanavond met de organisator Leon Imandt voor de Diocese in het bisdom voor het eerst in lange tijd weer eens buiten de deur eten. Ik hoop dat er ook eens iets anders is als rijst, sjiema, gekookte groeten en een flesje Fanta (want dat is hier wel een grote traktatie). Een wijntje zou natuurlijk maar vervelen..

Cultuurverschil noord zuid

Afscheid in Lumezi van Josephine, de sisters kwamen 's ochtends vroeg afscheid nemen. Gaven voor Agnes een chitenge mee (lap stof waar je kinderen in draagt of wat je als omslag rok gebruikt).

Na gisteren een verrassend vlotte reis (relatief natuurlijk) gehad te hebben, zonder regen in twee dagen  in het provincie plaatsje aangekomen. Ben uiteindelijk -na keer op keer het programma aanpassen- weer met de ambulance mee gereden.

Leven in zo’n land betekent ook dat je planning-scope niet veel langer is dan een paar uren. Er zijn zoveel niet planbare verstoringen dat je daar geen rekening mee kan houden.

Je maakt natuurlijk wel een jaarplan maar de afwijkingen zijn aanzienlijk groter dan wat wij gewend zijn. Plannen maken: daar is de overheid sterk in. Ook workshops houden is een algemeen fenomeen, van vaak hoog nivo. Het probleem zit hem in de mogelijkheden van het land en, dus de uitvoering van het in de theorie  geleerde.

Vandaag de collega’s vanuit de regio’s weer ontmoet. Verrassend hoeveel  we  in zo’n korte tijd allemaal meemaken.

Zelf heb ik wel een paar stevige cultuurverschil-confrontaties met de zusters gehad. Het uitgangspunt moet volgens mij zijn dat je rekening moet houden met beide culturen en verschillen van inzicht deelt. Dit laatste is iets wat men niet gewend is, dus moet het initiatief van mij komen.

Een voorbeeld van verschillen: ik woon daar in het guesthouse en wil mijn privacy. Aan de andere kant dienen zich elke dag mensen aan die overnachting zoeken, daarvoor willen betalen en het guesthouse heeft 4 slaapkamers, een douche en een toilet welke zoals bekend helaas niet werkten. Ik kan jullie melden dat de manier hoe Zambiaanse onbekenden wonen erg verschillen van mijn gewoonten en cultuur. Los van de vraag of dat erg is of niet. Uiteindelijk heb ik de zusters gemeld dat ik dit niet meer wil. Al mijn spullen staan daar open en bloot en het zijn onbekenden, en logés hebben altijd weer aanhang die dan ook in en uit loopt. Ook op de kleine slaapkamers koken is niet ongebruikelijk. Mijn stelling leverde een behoorlijke confrontatie aan cultuurverschillen op. Uiteindelijk zo afgesproken. Gevolg was wel dat als er gasten kwamen dat het personeel de bedden bij mij kwam weghalen en die dan elders op de grond ging leggen want je laten aanloop toch niet buiten staan.

Vandaag evaluatie etc. Ik hou jullie weer op de hoogte.

sister in charge wnd, afscheid

kind met malaria krijgt borstvoeding voor de poli

onderweg plaspauze

voor het laatst de echte was

meegenomen kleren als gift

Met zijn achten en de bagage in een 4wheel drive

wnd sister in charge

gras maaien, puur natuur

de buurmeisjes achterlaten

Dit wordt vanmorgen (vrijdag)een gezellige? tocht van 4 a 5 uur, afhankelijk van het weer.

Uit efficiency-overwegingen ga je natuurlijk de tocht van Lumezi naar Chipata niet op je eentje maken.  Dat er zelfs door instellingen samen wordt gereden, geeft wel aan dat de nood hoog is.

Met dit vertrek is een einde gekomen aan mijn bezoek aan het ziekenhuis.

Er is in Lumezi geen einde gekomen aan het waterloze tijdperk. Zal in Chipata moeten wennen dat er water uit de kraan komt. Maar wellicht zal dat lukken.

Wat het Lumezi Hospital betreft heb ik een actieplan opgesteld: wie wanneer wat de komende tijd gaat doen. Aangezien Sister Mbaga er nog niet is, zullen ze pas volgende week reageren of ze akkoord gaan met het voorstel. Het bevat o.a. een fundraise aanpak,  update 3 jaren actieplan en een betere onderbouwing, communicatieplan, website en zoeken naar diverse donoren in binnen- en buitenland. Ben benieuwd hoe en wanneer ze reageren. Tevens een cultuurverschil aandachtspunt besproken met de sisters , inclusief de excuses van hun zijde.              

Morgen afspraken met de bisschop en de Ierse artsen die ik nog niet gesproken heb. Zal ze in Chipata ontmoeten. Daarna  zaterdag een dagje vrij en dan naar Malawi waar met het MMF  team nog een evaluatie op de agenda staat.  Er zal veel te bespreken zijn en ook voldoende stof voor discussie. Verwachtingen en uitkomsten lopen niet helemaal parallel.



afscheid van het ziekenhuis



Met spoed ambulance en patiënt op terug reis.

het convent van de zusters



de spoed ambulance redelijk basic 



de jonge studenten

action learning

het ochtend gebed en zingen

Na een gastvrije  ontvangst een prima maaltijd bij de Canadese zusters,   programma met Clementine voorbereid en de volgende ochtend om 5 uur wakker van gestommel, want dat is de tijd dat het programma start. Is wat wennen maar al doende leert men.

 Op dinsdag twee prima workshops gegeven in Kayanga. Gemotiveerde managers die graag  verder willen komen en een prima kennis achtergrond hebben. Thema’  s waren hoe ga ik personeel gestructureerd goed plannen , ze dachten lang niet goed genoeg personeel te hebben maar door meer inventiviteit gaat dat  helemaal goed komen. De middag workshop gericht op integraal management en hoe daar mee om te kunnen gaan. Er zijn nog een hoop stappen te zetten maar ze gaan ervoor. De sister in charge  Jaqueline    wil taken meer gaan delegeren. Het jonge team staat er klaar voor . Leuk om te zien en in de behandeling van de cases   straat het potentieel er klaar voor.

In de keuken tussen de middag prima gegeten en om 17.00 klaar voor vertrek van deze  bijna spirituele omgeving. Transport in Zambia is lastig en duur. Benzine en diesel is even duur als in NL dus voor Zambiaanse begrippen bijna onbetaalbaar(voor velen dus niet mogelijk).

De oude ambulance was weer beschikbaar met een boeiend transport gezelschap. Naast de chauffeur en ik, een op bevallen staande jonge vrouw, die de bevalling zonder kunstgrepen  niet zou overleven. Als je dan bedenkt hoe zo’n ambulance hobbelt en de chauffeur alleen oog voor spoed heeft is de conclusie arme vrouw snel  getrokken. Maar ze geeft geen krimp, in een tropische bui wordt ze uiteindelijk het ziekenhuis levend binnen gevoerd.   Daarnaast ging nog wat familie van de chauffeur meer en een loodgieter met diverse gasflessen en overige apparatuur. Ik dacht eerst dat de zuurstof etc. was voor de patiënt ,maar dat was een misverstand.

Na veel boodschappen van alle betrokken in Lundazi over gedragen aan de chauffeur  van mijn ziekenhuis. Ook hier weer in de tropische buien 4 boodschappen. Was toen wel toe aan de terugreis. Ging in een vervaarlijk hoog tempo op een weg die in de verste verte die naam niet mag hebben,eer maanlandschap met rivieren en meren.

Onderweg begon het licht wat en aan en uit te flikkeren en tot onze verbazing war en gisteravond na een week stroom.   Geen water dat zou teveel van het goed geweest zijn.

Ook de volgende ochtend  geen water en ook geen stroom meer. Wel mijn notie voor de Sisters gemaakt wat we morgen gaan bespreken.

Ik hoop toch echt nog een keer lekker te kunnen douchen. Kon wel mailen, dus absoluut een pluspunt vandaag. Ik hou jullie zo ver mogelijk op de hoogte.

Op reis naar nog meer bush

kleren uit nederland heel welkom  en wordt verdeel onder verschillenden families

geen water dus dan pompen wel vrouwenwerk



wassen is eigenlijk geen mannenwerk maar er zijn uitzonderingen



op zondag lekker buitenspelen

het krijtbord wordt nog goed gebruikt

lekker wonen buiten

lekker groen, regentijd

zelf koken in het ziekenhuis voor hun langdurig verblijf

Nu we dag 5 hebben gehad is er nog steeds geen energie. Op zondag avond kwamen er in mijn huis  4 logés die de volgende ochtend vroeg aan de hersteloperatie verder zullen gaan werken.  Gelukkig mocht ik met de  4 mannen samen delen uit de plastic waterbak. Niet gelijktijdig overigens.

Vandaag naar Lundazi een kleine provincie stad waar ik samen met de Sr in charge van Kayanga twee dagen binnen haar Rural Health centre workshops ga geven samen met Clementine die daar de consultant is.

Een tocht van circa drie uur heeft uiteindelijk toch van 8.00 tot 16.00 geduurd, wel geluncht in een restaurant  getrakteerd door het Health Centre district. Zeer welkom ontvangen in Kayanga het programma voorbereid, kennis gemaakt met het centrum en gezamenlijk met de zusters en een Canadese  vrijwilliger  gegeten. Ze hebben hier geen elektriciteit maar wel zonnecollectoren, hetgeen mijn eerst (warme) douche in dagen heeft opgeleverd en even naar Sky news gekeken, Egypte onrust was nieuw voor mij. Morgen dinsdag gaan we verder. Leuk was nog wel vandaag dat we in een heel oude ambulance (beter is er niet) zijn gebracht naar onze bestemming. Ook zonder zwaailicht zat de snelheid ondanks het wegdek wat ontbrak, er goed in.