Met spoed ambulance en patiënt op terug reis.

het convent van de zusters



de spoed ambulance redelijk basic 



de jonge studenten

action learning

het ochtend gebed en zingen

Na een gastvrije  ontvangst een prima maaltijd bij de Canadese zusters,   programma met Clementine voorbereid en de volgende ochtend om 5 uur wakker van gestommel, want dat is de tijd dat het programma start. Is wat wennen maar al doende leert men.

 Op dinsdag twee prima workshops gegeven in Kayanga. Gemotiveerde managers die graag  verder willen komen en een prima kennis achtergrond hebben. Thema’  s waren hoe ga ik personeel gestructureerd goed plannen , ze dachten lang niet goed genoeg personeel te hebben maar door meer inventiviteit gaat dat  helemaal goed komen. De middag workshop gericht op integraal management en hoe daar mee om te kunnen gaan. Er zijn nog een hoop stappen te zetten maar ze gaan ervoor. De sister in charge  Jaqueline    wil taken meer gaan delegeren. Het jonge team staat er klaar voor . Leuk om te zien en in de behandeling van de cases   straat het potentieel er klaar voor.

In de keuken tussen de middag prima gegeten en om 17.00 klaar voor vertrek van deze  bijna spirituele omgeving. Transport in Zambia is lastig en duur. Benzine en diesel is even duur als in NL dus voor Zambiaanse begrippen bijna onbetaalbaar(voor velen dus niet mogelijk).

De oude ambulance was weer beschikbaar met een boeiend transport gezelschap. Naast de chauffeur en ik, een op bevallen staande jonge vrouw, die de bevalling zonder kunstgrepen  niet zou overleven. Als je dan bedenkt hoe zo’n ambulance hobbelt en de chauffeur alleen oog voor spoed heeft is de conclusie arme vrouw snel  getrokken. Maar ze geeft geen krimp, in een tropische bui wordt ze uiteindelijk het ziekenhuis levend binnen gevoerd.   Daarnaast ging nog wat familie van de chauffeur meer en een loodgieter met diverse gasflessen en overige apparatuur. Ik dacht eerst dat de zuurstof etc. was voor de patiënt ,maar dat was een misverstand.

Na veel boodschappen van alle betrokken in Lundazi over gedragen aan de chauffeur  van mijn ziekenhuis. Ook hier weer in de tropische buien 4 boodschappen. Was toen wel toe aan de terugreis. Ging in een vervaarlijk hoog tempo op een weg die in de verste verte die naam niet mag hebben,eer maanlandschap met rivieren en meren.

Onderweg begon het licht wat en aan en uit te flikkeren en tot onze verbazing war en gisteravond na een week stroom.   Geen water dat zou teveel van het goed geweest zijn.

Ook de volgende ochtend  geen water en ook geen stroom meer. Wel mijn notie voor de Sisters gemaakt wat we morgen gaan bespreken.

Ik hoop toch echt nog een keer lekker te kunnen douchen. Kon wel mailen, dus absoluut een pluspunt vandaag. Ik hou jullie zo ver mogelijk op de hoogte.